Vroeger was gelijkwaardigheid en wederkerigheid in de zorg ver te bespeuren, aanbodgerichte zorg die vertrok vanuit de idee ‘ik weet wat jij nodig hebt’ was de norm.
Sinds de jaren ’70 is er een verschuiving naar vraaggerichte zorg waarbij cliënten worden benaderd als autonome individuen die prima in staat zijn om zelf hun wensen en behoeften te formuleren waar men dan een zo passend mogelijk aanbod voor creëert. De rol van de hulpverlener verschuift zo ook van die van expert naar die van ondersteuner.
Eigen kracht conferenties als voorbeeld van een hulpverleningsorganisatie vanuit gelijkwaardigheid vertrekt
In moeilijke tijden heb je de steun van anderen nodig. In een Eigen Kracht-Conferentie komen familie en vrienden na een voorbereidende fase bijeen om samen een plan van aanpak op te stellen. Een onafhankelijke coördinator helpt de familie bij de voorbereidingen van de conferentie.
[heading animation=”” type=5 border=”yes” weight=”normal”]EKC. Een introductie[/heading]
In het plan staat op welke eigen krachten ze willen inzetten en op welke professionele hulp ze eventueel beroep willen doen. Door deze werkwijze behouden mensen zelf maximaal de regie over hun eigen leven. De hulpverlener faciliteert het proces maar stelt het plan zelf niet mee op, de inhoud wordt volledig door de hulpvrager en diens netwerk bepaalt. Zo ontstaat een plan op maat de hulpvrager zelf waar hij of zij in gelooft en maximaal voor gemotiveerd is.