Dit artikel vormt het eerste deel van de samenvatting van het boek ‘Tussen centrum en periferie‘ van Peter Raeymaeckers over de sociale netwerken tussen hulporganisaties. Zie voor de volgende delen:
- Deel 2. Hulporganisaties
- Deel 3. Netwerken onderzoeken. Methodologie
- Deel 4. Netwerken onderzoeken. Resultaten
Zowel in onze vrije tijd als in het professionele leven zijn we ingebed in een “web” van relaties. Ook in beleidskringen lijkt men steeds meer nadruk te leggen op het belang van netwerken. Om de netwerken duidelijk in beeld te kunnen brengen, wordt onderscheid gemaakt tussen een geografisch, een functioneel en een relationeel criterium.
Het boek ‘Tussen centrum en periferie’ van Prof. Peter Raeymaeckers beoogt om de sociale netwerken tussen hulporganisaties onder de loep te nemen en hun functioneren te analyseren. Raeymaeckers onderscheidt twee perspectieven, nl. sociale netwerken en netwerken als public management networks. Sociale netwerken kunnen dan beschouwd worden tussen organisaties als een set van knooppunten, die op basis van een set van relaties met elkaar verbonden zijn. Het tweede perspectief omvat de governance literatuur, waarbij niet de sociale interacties maar wel de coördinatie van netwerken bestudeert worden.
Hulporganisaties hebben netwerken nodig om de onzekerheid en de schaarste van hun omgeving het hoofd te bieden. Dit is voornamelijk van toepassing bij hulporganisaties die geconfronteerd worden met zeer heterogene doelgroepen en met verschillende complexe problemen. Een goed geïntegreerd netwerk biedt organisaties toegang tot diverse hulpbronnen vanuit het netwerk. Daarnaast biedt een sterk geïntegreerd netwerk de mogelijkheid aan de hulporganisaties om meer responsief te kunnen optreden ten opzichte van complexe doelgroepen.
De netwerkintegratie kan gemeten worden op basis van de densiteit, de centralisatie en de clusters die elkaar al dan niet overlappen. Hieruit mag ook blijken dat het beheer van de netwerkstructuren erg belangrijk is. In elk netwerk komen er wel machtige organisaties voor , die gekenmerkt worden door een hoger aantal relaties dan de andere, meer perifere actoren. De integratie van het netwerk binnen de organisaties, ontstaat in grote mate uit de ruil – en machtsprocessen tussen organisaties en de nood aan hulpbronnen.
——————————————————————-
Meer lezen?
Raeymaeckers, P. Tussen centrum en periferie: een mixed methods onderzoek naar de integratie van netwerken tussen hulpverleningsorganisaties, 2013, Universiteit Antwerpen.